คงเหลือ เพียงยิ้มที่ไร้อารมณ์
ก็เคยรักคนหนึ่งคนแล้วเขาจากไป
ไม่ค่อยจำว่าเธอทำร้ายให้ช้ำยังไง
เพราะใจเลือกเพียงจดจำรักที่สวยงามแค่นั้น
มันตอกและย้ำว่าตัวเรานี้
ต่อให้ไม่แข็งแรงเท่าไร
มันยังคงใช้เรี่ยวแรงที่มีโอบกอดมันไว้
ต่อให้ต้องเสียใจก็รู้
ความทรงจำงดงามเกินลืมเลือนไปจากใจ
รักอาจเป็นเชื้อไฟที่เผาทำลาย แต่บางเวลาอบอุ่นเหลือเกินที่คิดถึงเธอ
ต่อให้ต้องเจอเรื่องราวมากมายที่ยังไม่เข้าใจ
ยิ้มรับไว้แม้มีน้ำตา
มันตอกและย้ำว่าตัวเรานี้
ต่อให้ไม่แข็งแรงเท่าไร
มันยังคงใช้เรี่ยวแรงที่มีโอบกอดมันไว้
ต่อให้ต้องเสียใจก็รู้
ถ้าฉันถูกฟ้าขีดเขียนให้เป็นใคร
สักคนที่ต้องคิดถึงเธออย่างนี้ตลอดเวลา
อย่างน้อยให้ได้คิดถึงด้วยความยินดี
และไม่ต้องมีสักน้ำตา
ไม่ทรมาน อย่างในปัจจุบัน
ที่ฉันยัง เหมือนเดิม
ฉันยังคงรักเธอและมันไม่เคยเปลี่ยนไป
เป็นต้นไม้ที่ไม่มีเหลือสักใบ
และมันเหน็บหนาวจับใจเหลือเกินที่คิดถึงเธอ
ต่อให้ต้องเจอคลื่นลมมากมายเสียดแทงเข้าหัวใจ
ยิ้มรับไว้แม้มีน้ำตา